کد مطلب:20121 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

اگر شخصي از كسي رنجيد و بسيار غمگين باشد و نزد كسي برود و با او درد دل كند و بگويد : فلاني چنين آدمي است و اخلاقش بد است و واقعا حقايق را گفته باشد ، آيا اين گناه(غيبت ) است؟

در استفتايي از حضرت امام درباره غيبت آمده است : اگر صفتي _ ناروا _ در شخص باشد يا كاري انجام داده باشد _ كه خلاف است_ كه ديگران از آن بي اطلاعند و دوست ندارد كسي آن را براي ديگران باز گو كند، بازگو كردن آن در غياب او پيش ديگران غيبت است كه چنين كاري براي گوينده و شنونده حرام است حتي اگر آن شخص راضي باشد بازگو شود. 13











1 توضيح المسائل مراجع ، ج 1 ( احكام نماز - شرائط نماز جماعت) مسئله 1422 به بعد.

2 توضيح المسائل مراجع ، ج 1 ، احكام نماز ( اذان و اقامه ) ، ص 539 ، مسئله 916.

3 همان ، ص 539 ، ذيل مسئله 916.

4 امام خميني ? ، استفتائات ، ج 2 ، ص 12 به بعد .

5 سيد مسعود معصومي ، احكام روابط زن و مرد ، ص 59 ، سؤال 64 ، استفتاء از امام خمينيره.

6 همان ، ص 49.

7 سيد مسعود معصومي ، احكام روابط زن و مرد ، ص 36 ، مسئله 18.

8 همان ، ص 37، مسئله 19.

9 همان، ص 37، مسئله 21.

10 بحار الانوار ، ج 58 ، ص 192 ، حديث 67 ، چاپ بيروت.

11 بحار الانوار ، ج 58، ص 193، حديث 75 (چاپ بيروت).

12 همان ، ج 3، ص 85 ( فَكِر يا مفضل).

13 امام خميني ، استفتائات ، ص 618 ، سؤال 9.